الف- مقدمه :
اديت در ويولن، مهمترين و پيچيده ترين شاخه از دانش هاي هنر نوازندگي اين ساز است كه هنرمندان درسطوح مختلف نوازندگي اين ساز بطور مستقيم با آن سر و كار دارند. اهميت اين دانش از آنجاست كه براي نواختن هر اثر تصنيف شده براي اين ساز، نيازمند استفاده ازآن هستيم.
ب- تعريف :
اديت(Edit) در ويولن دانش مربوط به انگشت گذاري و آرشه گذاري براي آثار تصنيف شده اين ساز* است. بنابراين بايد به اين نكته كه مفهوم اين واژه بطور همزمان، براي هر دو مورد فوق كاربرد دارد، توجه نمود و معادل سازي واژه انگشت گذاري در فارسي، بجاي واژه اديت به دليل عدم جامعيت آن، اشتباه مي باشد.
ج- آغاز آموزش:
بطور كلي فراگيري اديت بايد در طول زمان دوره آموزش نوازندگي و به موازات آن توسط هنرجو انجام پذيرد. طبعا اولين و ابتدايي ترين آموزشهاي اديت در زماني كه هنرجو دروس مربوط به انگشت گذاري در دومين پوزيسيون ويولن را آغاز مي نمايد، مي تواند با مقايسه انگشت گذاري ها در آن پوزيسيون و پوزيسيون اول شروع شود.
در واقع آشنا شدن هنرجو با مقوله اديت، در آغاز بصورت آشنايي با علائم آن صورت مي گيرد و سپس با آموزش ديدن هنرجو براي نواختن در پوزيسيون هاي مختلف دست چپ و به تبع آن نواختن آثار و آشنايي با اديت هاي مختلف از يك اثر و مقايسه آنها با يكديگر و همينطور مشاهده اجراهاي مختلف توسط هنرمندان از يك اثر دنبال مي گردد. گذشت زمان و پديد آمدن ديدگاهها و اطلاعات جديد، ازعواملي است كه تاثير بسزايي در يادگيري و اديت كردن هاي نوازندگان ويولن دارد.
در اين ميان به دو نكته بايستي توجه داشت اول آنكه ميزان اطلاعات استاد در اين رابطه و پرسش وپاسخ ميان هنرجو و هنرآموز نقش بسيار موثري در آشنايي هنرجو با اين دانش دارد و دوم اينكه اديت كردن صحيح يك اثر، مبتي بر يكسري اصول اساسي مي باشد كه در واقع با رعايت آنها اديت نوازنده از اثر با ارزش تلقي مي گردد.
د- معرفي علائم و نشانه ها:
براي آشنايي با اديت كردن آثار ويولن يا نواختن آثار اديت شده، نيازمند به آشنايي به يكسري علائم و نشانه هاي اوليه هستيم كه در ذيل ارائه مي گردند:
د- ۱ : نشانه هاي دست راست: اين نشانه ها عبارتند از شماره انگشتان دست راست كه به ترتيب از انگشت اول سبابه، با شماره (۱) لاتين و انگشت مياني با شماره ( ۲) لاتين و تا آخر.
تصوير قسمتي از نت اديت شده ويولن
تذكر- ۱: براي نشان دادن حالت نواختن يك نت بطور عمومي، از هر دوي علامات فوق استفاده مي گردد تا مشخص شود نت مذكور در كدام سيم و با چه انگشتي بايستي نواخته شود.
د- ۲ : براي نمايش جهت نواختن با آرشه، از علامت(V) براي آرشه چپ و از علامت (U) براي آرشه راست استفاده مي گردد. براي نمايش نواختن نت ها بصورت گروهي در يك آرشه نيز، از علامت قراردادي لگاتو استفاده مي گردد.
تذكر-۲: در اكثر موارد، آغاز پاساژهاي موسيقي با آرشه راست آغاز مي گردد مگر آنكه نيازهاي موسيقايي قطعه يا موارد تكنيكي نوازندگي، خلاف آنرا ايجاب نمايد.
* همينطور ساير اعضاي خانواده سازهاي زهي آرشه اي، نظير آلتو و ويولنسل و… .
تبصره-۱: معيارهاي چگونگي اين انتخاب ها، بر اساس نيازهاي موسيقايي قطعه و اصول مختلف اديت مي باشد، كه در ادامه اين مقالات خواهد آمد.
ر- سيم آزاد: از آنجا كه استفاده از سيم آزاد داراي كاربرد و اهميت فراواني در نوازندگي ويولن مي باشد، در اين قسمت به بررسي مسائل مختلف اجرايي آن مي پردازيم.
عمده ترين مواردي كه در نواختن نت هاي ( مي- لا- ر ) كه همان سيم هاي اصلي ويولن هستند، از سيم آزاد، بجاي نواختن اين نت ها به صورت انگشت گذاري بر روي گريف استفاده مي گردد، عبارت است از:
ر-۱: بطور كلي اگر نوازنده براي نواختن تمامي نت هاي يك جمله كه به شكل بالا رونده يا پايين رونده هستند، از- پوزيسيون اول- بهره گيري نمود و در آن جمله نت قبلي و بعدي هر يك از سه نت مذكور: ( مي- لا- ر) در دو سيم مجاور بودند، در اين جمله بهتر است اين نت ها به شكل سيم آزاد نواخته شوند.
در اين حالت سيم آزاد همانند پلي ارتباطي ميان دو سيم واقع مي شود.” پل سيم آزاد.” ( نمونه-۳: كرايسلر- كادانس كنسرتو ويلون بتهوون، اپوس۶۱ )
* اين مقاله برنده مقام اول بخش مقالات سومين جشنواره وبلاگها و وب سايتهاي موسيقي سال ۱۳۹۲ بوده است.
منبع: www.Viol.ir
- ۴,۰۱۰ بازديد
- ۰ نظر