وضعيت بدن در هنگام نواختن ساز ويولنسل

ويولنسل در حالت نشسته نواخته مي شود.

عمده ي وزن ساز بر روي ميله تكيه گاه است كه نوك آن روي زمين قرار مي گيرد.

قسمت پاييني بدنه ساز بين دو زانوي نوازنده مهار شده و بالاي بدنه ساز به بخش بالايي قفسه سينه تكيه مي كند.
در اين حال دسته ويولنسل در بالاي شانه ي چپ نوازنده و گوشي كوك سيم Do درست در مقابل گوش چپ قرار مي گيرد.

آرشه روي سيم ها به صورت افقي كشيده مي شود.

در اين حال دسته ويولنسل در بالاي شانه ي چپ نوازنده و گوشي كوك سيم دو درست در مقابل گوش چپ قرار مي گيرد. آرشه روي سيم ها به صورت افقي كشيده مي شود. در زمانهاي گذشته گاهي زنان ويولنسل نواز هنگام نواختن ساز را ميان زانو ها نمي گذاشتند. يعني بجاي اينكه ساز را جلوي بدن خود بگذارند كنار بدنشان قرار مي دادند و مي نواختند، چراكه معتقد بودند براي خانم ها دور از نزاكت است كه زانوهاي خود را پيش روي جمع از هم باز كنند. چپ دست يا راست دست بودن نوازنده تغييري در نحوه دست گرفتن ساز و استفاده از آن ايجاد نمي كند.

بسيار به ندرت پيش مي آيد كه نوازنده اي ويولنسل را در وضعيتي قرينه بنوازد: چنين شرايطي معمولاً به دليل ناتواني فيزيكي يك دست يا بازوي آن نوازنده كه اجراي تكنيك هاي مورد نياز را بوسيله آن سمت ناتوان بدن ناممكن مي سازد، پيش مي آيد.

در چنين شرايطي نوازنده بايد تصميم بگيرد كه قصد دارد تنظيمات اجزاء ويولنسل را هم معكوس كند يا نه. در صورت اراده به تغيير تنظيمات ساز، بايد موقعيت سيم ها، bass bar، soundpost، فرم گريف و همچنين تراش خرك وارونه شوند.

در موسيقي جز، Oscar Pettiford و Harry Babasin (نوازندگان كنترباس) از نخستين كساني بودند كه ويولنسل را به عنوان يك ساز سلو بكار بردند. هر دوي اين ها سيم سازهايشان را با فواصل چهارم و يك اكتاو بالاتر از كنترباس كوك كردند. Fred Katz (كه نوازنده كنترباس نبود) يكي از ويولنسل نوازان برجسته ي جز بود كه اين ساز را با كوك استاندارد و تكنيك آرشه كشي بكار برد. ويولنسل نوازان جز معاصر عبارتند از: Abdul Wadud، Diedre Murray، Ron Carter، Dave Holland، David Darling، Akua Dixon، Ernst Reijseger، Fred Lonberg-Holm، Vincent Courtois، Jean-Charles Capon و Erik Friedlander.